ααααΑΑΑΑΑΑΑψΟΥΥΥΥΥΥ!!!!!

Μιας και η αρρώστια χτύπησε και τη δική μου πόρτα, ήθελα να μοιραστώ μερικές χρόνιες σκέψεις μου μαζί σας...

ΜΙΣΩ

τους ανθρώπους που βήχουν/ φτερνίζονται ανεδέστατα, χωρίς να τοποθετήσουν το μπράτσο τους ή ένα χαρτομαντΉΛΙ (ναι έτσι θέλω να το λέω, ωχού!) μπροστά στον εκτοξευτή μολυσματικών σταγονιδίων τους! Μπλιαχ και πάλι μπλιαχ!

Υ.Γ. 1 - Το να φτερνίζεσαι στη γυμνή σου παλάμη είναι εξίσου αηδιαστικό ΚΑΙ εξίσου πιθανό να μεταδώσει την ασθένεια σε κάποιον που θα την πιάσει- την παλάμη σου εννοώ...χειραψία...you know!

Υ.Γ. 2 -  Αν δε σου είχε πει ποτέ κανείς πώς πρέπει να φτερνίζεσαι και να βήχεις, τότε μη θίγεσαι επειδή σε μισώ. Δε φταις. Και δε σε μισώ! Θα σε μισήσω όμως, αν σε πετύχω να το κάνεις ΠΑΛΙ, τώρα που το ΕΜΑΘΕΣ!

ΑΓΑΠΩ
όσους, όντες άρρωστοι

 1) το παραδέχονται (ναι γιατί υπάρχουν και αυτοί που μόλις φτερνίζονται λένε "Αλλεργία αλλεργία! Δεν κολλάει!" και μετά από δυο μέρες μαθαίνεις ότι είναι με πυρετό στο κρεβάτι)
2) μόλις πας να τους πλησιάσεις, σου λένε "Μη μη, είμαι άρρωστος/η!"...

Πόσο αλτρουιστικό! Πόσο τους αγαπώ!




Φίλοι (και εχθροί) μου...Ξέρω ότι πολλοί είστε άρρωστοι!

 Συμπάσχω και εύχομαι
 για αρχή, περαστικά 
και για τέλος, ΝΑ ΑΝΗΚΕΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Νο 2!

Τα σέβη μου,
Καλ

#Πάρτε και αυτό το βιντεάκι να γελάσετε, όσοι δεν το έχετε δει...#